یافته‌های یک مطالعه جدید: کلاس‌های کوچک کمکی به بهبود نمرات و انعطاف دانش‌آموزان نمی‌کنند.
به گزارش رسانه مدیاتی، یافته‌های جدید پژوهشگران آموزش نشان می‌دهد که کوچک‌کردن کلاس درس نمی‌تواند به افزایش نمرات و انعطاف‌پذیری دانش‌آموزان خانواده‌های کم‌درآمد کمک کند. کاهش تعداد شاگردان در یک کلاس حتی شاید مانع از این شود که آن‌ها بهترین عملکرد خود را داشته باشند.
نتایج همچنین نشان می‌دهند که افزایش تعداد معلمان نمی‌تواند به بهبود عملکرد درسی دانش‌آموزان کم‌برخوردار کمکی کند. درعوض، آن‌ها می‌گویند که معلمان باید بسیار منظم باشند و خبرگی خود را در جهت بهبود یادگیری دانش‌آموزان به‌کار بگیرند.
نتایج این پژوهش با بررسی داده‌های بیش از 2700 دانش‌آموز دبیرستانی ژاپنی و چینی با خانواده‌های کم‌درآمد حاصل شده است. پژوهشگران می‌گویند که سیاست‌گذاران آموزش باید روی معلمان باکیفیت سرمایه‌گذاری کنند و منابع مالی را برای کم‌کردن تعداد دانش‌آموزان کلاس‌های درس هدر ندهند.
معلمان باکیفیت که می‌توانند به‌خوبی از روش‌های آموزش استفاده و نظم کلاس را برقرار کنند، انعطاف درسی را در دانش‌آموزان افزایش می‌دهند. برعکس، تأکید بی‌مورد روی کاهش دانش‌آموزان یک کلاس کمکی به افزایش انعطاف نمی‌کند. کلاس‌های کوچک حتی می‌توانند معایبی برای انعطاف داشته باشد.
انعطاف درسی عبارت است از توانایی دانش‌آموز برای مقاومت دربرابر ناملایمات و عملکرد خوب در مدرسه. این انعطاف ثابت نیست و می‌توان آن را تغییر داد و به اتفاقاتی که درون مدارس و کلاس‌ها رخ می‌دهد، بستگی دارد.
عوامل مؤثر در عملکرد دانش آموزان
پژوهشگران به مطالعه کیفیت تحصیل و خصوصیات 1594 دانش‌آموز رشته‌های علمی در ژاپن و 114 دانش‌آموز در منطقه ماکائو چین پرداختند. همگی این دانش‌آموزان از خانواده‌های کم‌درآمد بودند و 15 تا 16 سال سن داشتند. جمعیت کلاس‌های آن‌ها از 15 تا 50 نفر متغیر بود.
دانش‌آموزان در سه دسته با انعطاف پایین، متوسط و بالا قرار گرفتند. پژوهشگران می‌خواستند بدانند کدام‌یک از عوامل کلاس درس، منابع مدرسه و فرهنگ مدرسه در قرارگرفتن دانش‌آموزان در دسته با انعطاف بالا مؤثر است.
بیشتر بخوانید: پشتیبانی از سایدلود با انتشار آپدیت iOS 17.4
تمام دانش‌آموزان در برنامه بین‌المللی ارزیابی دانش‌آموزان (PISA) شرکت کرده بودند. این برنامه توانایی دانش‌آموزان را برای استفاده از مهارت‌های خواندن، ریاضی و دانش علمی ارزیابی می‌کند. PISA همچنین عوامل زیادی نظیر نظم معلم و سطح پشتیبانی از دانش‌آموزان را بررسی می‌کند. انگیزه و اضطراب دانش‌آموزان هنگام ارزیابی نیز درنظر گرفته می‌شود.
یک‌سوم دانش‌آموزان سطح انعطاف بالایی داشتند، یک‌چهارم پایین و بقیه متوسط. دانش‌آموزان با انعطاف بالا دیدگاه بسیار مثبتی به مدرسه، علم و شغل آینده خود داشتند. آن‌ها در مقایسه با دیگر دانش‌آموزان، زمان بیشتری را برای یادگیری علم صرف می‌کردند، اما برای امتحان‌ها اضطراب داشتند.
معلمان علم و روش‌های تدریس آن نقشی حیاتی در انعطاف دانش‌آموزان دارند. یافته‌ها نشان می‌دهند که دانش‌آموزان از نظم کلاس، دستورالعمل‌های درسی معلم، تدریس پرسش‌محور و پشتیبانی معلم بهره می‌برند. در ژاپن، مهم‌ترین عامل انعطاف بالا تدریس پرسش‌محور و در ماکائو، دستورالعمل‌های معلم بود.
کوچک‌بودن کلاس در ماکائو تأثیری روی انعطاف نداشت و در ژاپن تأثیر منفی داشت. در ژاپن، تنها یک رده افزایش اندازه کلاس باعث بهبود 1.2 برابری نمرات دانش‌آموزان می‌شد. همچنین یافته‌های دیگر این مطالعه می‌گویند که بدرفتاری در کلاس درس و در مدرسه انعطاف دانش‌آموزان را کاهش می‌دهد.
این مطالعه به معلمان می‌گوید که باید دانش‌آموزان را برای رعایت از قواعد کلاس و حفظ نظم راهنمایی کنند. همچنین آن‌ها باید دروس را متناسب با نیازهای دانش‌آموزان آماده کنند.
