ابتلای کودکان به دیابت با گوشی موبایل! دیابت نوع 1 یا T1D
ما در عصر هیجان‌انگیز فناوری زندگی می‌کنیم. به گونه‌ای که شاهد نفوذ تلفن‌های همراه و به طور کل وسایل دیجیتال به سنین پایین‌تر جامعه هستیم. اما آیا تا به حال به ذهنتان خطور کرده که اعتیاد به تلفن همراه می‌تواند بر دیابت نوع 1 اثر بگذارد؟ با رسانه مدیاتی همراه باشید تا رابطه بین این دو را بررسی کنیم.
تاثیر گوشی‌های هوشمند بر بیماری دیابت نوع 1
بیماری T1D به خصوص در کودکان سنین رشد، روز به روز تغییر می‌کند و به همین دلیل درمان آن سخت‌تر می‌شود. یک دهه پیش، بهترین CGM ( سیستم پایش مداوم قند خون ) موجود، دستگاهی بزرگ بود که به مدت 3 روز به بیماران قرض داده می‌شد. اطلاعات بعداً در دفتر بارگیری می‌شد تا ایده بهتری از روندهای کلی گلوکز برای فرد بدست بیاید.
اکنون، ما انواع CGM های یکبار مصرف دقیق را داریم که برای اکثر بیماران قابل دسترس است. همچنین اکنون اپلیکیشن‌هایی پیدا می‌شوند که به راحتی در تلفن همراه نصب می‌شوند و وضعیت کودک را به صورت لحظه‌ای به والدین آنها گزارش می‌کنند.
این پیشرفت‌ها برای کودکان و نوجوانان دیابتی و خانواده‌های آنها، بازی را تغییر داد، به گونه‌ای که تنها با یک نگاه می‌توانند افت یا افزایش قند خون را تشخیص دهند و از شدت نگرانی آنها بابت علائم احتمالی کاسته شود. کودکان می‌توانند از برنامه‌ها و موتورهای جستجو برای بررسی سریع شمارش کربوهیدرات‌ها استفاده کنند.
Life360 و سایر برنامه‌های ردیابی، احساس امنیت والدین را افزایش داده است. به دلیل وجود چنین فناوری‌هایی، ممکن است برای پایش سلامتی مداوم و لحظه‌ای، به کودکان مبتلا به T1D خیلی زودتر از خواهر و برادر یا همسالان تلفن همراه داده شود. والدین به طور قابل درک می‌خواهند ابزاری برای حفظ ارتباط نزدیک با فرزندان خود در صورت اورژانس پزشکی داشته باشند. اما آیا هزینه طولانی مدت استفاده اولیه از تلفن هوشمند در کودکان به طور کامل محاسبه شده است؟
موقعیت‌های زیر را در نظر بگیرید و به آثار مثبت و منفی تلفن همراه برای کودکان در سن پایین توجه داشته باشید.
حضور تلفن‌های هوشمند در کلاس‌ها به معلمان، دانش آموزان، والدین و پرستاران مدرسه این امکان را می‌دهد که از روندهای قند خون آگاه باشند و از موارد اضطراری کاهش قند خون جلوگیری کنند. اما همچنین تلفن‌های هوشمند نشان داده‌اند که عامل حواس‌پرتی بزرگی هستند، به گونه‌ای که بسیاری از مدارس استفاده از آنها را به طور کامل ممنوع کرده‌اند.
برنامه‌های ویدیویی مانند YouTube و TikTok می‌توانند اطلاعات زیادی از پشتیبانی و پزشکی ارائه دهند، اما همچنین ممکن است دری را برای اطلاعات نادرست و سرایت اجتماعی خطرناک، به‌ویژه در مورد غذا خوردن برای کودکان باز کنند. استفاده از رسانه های اجتماعی با میزان بالاتری از اضطراب و افسردگی به خصوص در دختران نوجوان مرتبط است. این امر به ویژه برای کودکان مبتلا به T1D که بیشتر از این شرایط رنج می‌برند نگران‌کننده است.
فراتر از نگرانی‌های مربوط به سلامت روان، به ویژه در مورد مغزهای در حال رشد، استفاده بیش از حد از تلفن همراه، احتمال استفاده نادرست از اینترنت، خطر قرار گرفتن کودکان در معرض شکارچیان و محتوای مضر را افزایش می‌دهد. این مسائل حتی ممکن است عواقل خطرناکی چون خودکشی و افسردگی را در کودکان و نوجوانان به دنبال داشته باشد.
علاوه بر این موارد، نوجوانانی که به طور متوسط 3.5 ساعت در روز را با تلفن همراه خود می‌گذرانند، وقت خود را برای بازی، مطالعه و رشد علایق فوق برنامه کم می‌کنند. کاهش ورزش در کودکان تنها به تشدید اپیدمی چاقی در دوران نوجوانی کمک می‌کند. همانطور که می‌دانید چاقی نیز یکی از عوامل ابتلا به دیابت است.
پس والدین نگران چه کاری باید انجام دهند؟
اول،پ از همه لازن به یادآوری است که همه تلفن‌ها دارای کنترل‌هایی هستند که به والدین اجازه می‌دهد انتخاب کنند کدام برنامه‌ها مجاز و کدام‌ها مسدود شوند. مراقبان باید بدانند که چگونه پلتفرم‌های مختلف رسانه‌های اجتماعی کار می‌کنند. نکته مهم این است که والدین باید با فرزندان خود در مورد نگرانی‌های خود در مورد رسانه‌های اجتماعی صحبت کنند و به دلیل ترحمی که نسبت به وضعیت آنها دارند، آزادی عمل بیش از حدی به فرزندان ندهند.
هدف این است که کودکان و نوجوانانی که با T1D زندگی می‌کنند، دوران کودکی کامل و عادی داشته باشند و دسترسی نامحدود به گوشی هوشمند و استفاده اولیه از رسانه‌های اجتماعی نباید هدف هیچ کودکی باشد.
