وقتی ربات های انیمیشن “شش قهرمان بزرگ” از صفحه نمایش بیرون می آیند
به گزارش مدیاتی:اگر از طرفداران انیمیشن هستید، به احتمال زیاد انیمیشن “شش قهرمان بزرگ” را تماشا کردهاید و با رباتهای مغناطیسی کوچک آن که به صورت گروهی در کنار هم کارهای شگفتانگیزی انجام میدهند، آشنا هستید. دانشمندان دانشگاه هانیانگ اکنون رباتهای کوچکی را توسعه دادهاند که شباهت زیادی به رباتهای انیمیشنی دارند و به آنها “رباتهای مورچهای” گفته میشود.
این رباتهای میکروسکوپی که کوچکتر از یک دانه نمک هستند، به صورت گروهی مانند کلونی مورچهها با هم کار میکنند تا شاهکارهای قابل توجهی را انجام دهند. آنها از طریق یک فرآیند تولید مقرون به صرفه و با استفاده از قالبگیری ماکت و مغناطیس ساخته میشوند. هر ربات حاوی ذرات مغناطیسی به نام نئودیمیم-آهن-بور است که به آنها اجازه میدهد به میدانهای مغناطیسی پاسخ دهند و با همتایان خود تعامل داشته باشند.
این رباتها میتوانند به سه روش اصلی سازماندهی شوند: اتصال از ابتدا به انتها مانند یک قطار، روی هم قرار گرفتن و رو در رو قرار گرفتن مانند آهنربا. این رباتها که قادر به ایجاد اتصالات قوی هستند، میتوانند پنج برابر ارتفاع خود از دیوارها بالا بروند، رباتهای منفرد را از روی موانع پرتاب کنند و اجسامی را که ۲۰۰۰ برابر وزن خودشان است، در آب جابجا کنند.
در یک نمایش قابل توجه، گروهی متشکل از ۱۰۰۰ ربات، یک قایق شناور را روی سطح آب تشکیل دادند و سپس با پیچیدن به دور قرصی که وزن آن ۲۰۰۰ برابر بیشتر از هر ربات بود، آن را با موفقیت به داخل مایع منتقل کردند. این رفتار مشابه کاری است که مورچههای آتشین برای زنده ماندن در برابر سیل انجام میدهند و نشان میدهد که چگونه مهندسان اغلب از طبیعت الهام میگیرند.
در خشکی، این گروههای مورچهای میتوانند محمولههایی را که ۳۵۰ برابر سنگینتر از وزن هر ربات است، حمل کنند و حتی لولههای مسدود شده را با همکاری یکدیگر پاک کنند. این امر نشان میدهد که چگونه روزی ممکن است از این رباتها برای پاک کردن شریانهای مسدود شده انسان نیز استفاده شود.
این رباتها همچنین میتوانند به طور ایمن با موجودات زنده تعامل داشته باشند و آنها را بدون آسیب رساندن هدایت کنند. آنها حتی قادر به ایجاد یک سیستم کنترل تغذیه برای موجودات بزرگتر مانند کرمها هستند.
کنترل این رباتها با استفاده از آهنربا و میدانهای مغناطیسی انجام میشود و محققان میتوانند آنها را وادار به چرخش یا حرکت در الگوهای دایرهای کنند. تغییر قدرت میدان مغناطیسی به آنها اجازه میدهد بین سبکهای حرکتی مختلف تغییر حالت دهند.
با تلاش محققان برای افزایش استقلال این رباتها، این فناوری به کاربردهای عملی در پزشکی، تولید و پاکسازی محیط نزدیکتر میشود. چالش اصلی در حال حاضر توسعه سیستمهایی است که به این رباتهای کوچک اجازه میدهد به طور مستقل حرکت کنند و تصمیم بگیرند.