به گزارش مدیاتی:گوگل با سری جدید پیکسل ۱۰ بار دیگر نشان داده که آینده گوشی‌های هوشمند را بر پایه هوش مصنوعی می‌بیند. پیکسل ۱۰، ۱۰ پرو و ۱۰ پرو XL با قابلیت‌های نرم‌افزاری تازه، پردازنده قدرتمند و دوربین‌های ارتقایافته عرضه شده‌اند، اما پرسش اصلی این است: این حجم از هوش مصنوعی تجربه‌ای شگفت‌انگیز و کارآمد برای کاربر به همراه دارد یا در عمل می‌تواند خسته‌کننده و حتی آزاردهنده شود؟ در این بررسی به نقاط قوت و ضعف نسل جدید پیکسل می‌پردازیم.
بررسی گوگل پیکسل ۱۰، ۱۰ پرو و ۱۰ پرو XL: هوش مصنوعی شگفت‌انگیز یا آزاردهنده
نسل دهم گوشی‌های سه‌گانه پیکسل گوگل بهتر از همیشه هستند، اما دوز بالایی از هوش مصنوعی مولد (Generative AI) در آن‌ها کمی آزاردهنده است.
نکات مثبت:
شارژ بی‌سیم Qi2
عملکرد قوی
عمر باتری مناسب
دوربین‌های فوق‌العاده
پشتیبانی نرم‌افزاری بلندمدت
ویژگی‌های هوشمند بسیار کاربردی
بازطراحی جذاب و شاداب سیستم‌عامل
نکات منفی:
افراط در استفاده از هوش مصنوعی مولد
حذف درگاه سیم‌کارت فیزیکی (در آمریکا)
عدم کارکرد قفل چهره در نور کم
در تماسی تلفنی، با دوستم به زبان روسی صحبت کردم. در حالی که من اصلاً روسی بلد نیستم، واکنش او شگفت‌زده بود: “خدای من، باورنکردنیه!”
من در حال استفاده از قابلیت جدید ترجمه صوتی بی‌درنگ (real-time voice translation) در تماس‌های تلفنی گوگل پیکسل ۱۰ بودم. این قابلیت با استفاده از هوش مصنوعی مولد، ابتدا صدای شما را در ابتدای تماس می‌شنود و سپس با صدایی شبیه به صدای خودتان، آن را به زبان مورد نظر ترجمه می‌کند (این تماس‌ها ضبط نمی‌شوند و پردازش به صورت محلی روی دستگاه انجام می‌گیرد). از طرف دیگر، صدای خودم را می‌شنیدم که با همان بم بودن همیشگی، به یک زبان کاملاً ناآشنا صحبت می‌کرد. دوستم می‌گفت که ترجیح می‌دهد صدای من را بشنود، حتی اگر کمی غیرطبیعی باشد، تا یک صدای روباتیک.
تجربه‌ای میان نوآوری و شک
در روزی دیگر، از ویژگی Camera Coach پیکسل ۱۰ استفاده کردم و با کمک آن توانستم یک عکس عالی از همسر، سگم و دوستم بگیرم. (به عنوان یک عکاس، دوست دارم فکر کنم بدون کمک آن هم می‌توانستم عکس خوبی بگیرم). بعداً، با استفاده از ابزار ویرایش مکالمه‌ای جدید در Google Photos، از هوش مصنوعی خواستم بند قلاده سگم را از عکس حذف کند. در عرض چند ثانیه این کار را انجام شد و نیازی به کار با ابزارهای ویرایش نبود. این‌ها همان ویژگی‌های روزمره و کاربردی هستند که گوشی‌های پیکسل گوگل از زمان اولین نسل خود در سال ۲۰۱۶ پیشگام آن‌ها بوده‌اند.
اما نسل دهم پیکسل‌ها، بیش از هر زمان دیگری با قابلیت‌های هوش مصنوعی مولد پر شده‌اند. بعضی از این قابلیت‌ها واقعاً مفیدند، در حالی که برخی دیگر انگار فقط برای پر کردن یک لیست به زور در گوشی جا داده شده‌اند. استفاده از برخی از این ویژگی‌ها، حداقل برای من، نوعی ناسازگاری ایجاد می‌کند. برای مثال، قابلیت Pro Res Zoom در مدل‌های پرو که به شما امکان می‌دهد با بزرگ‌نمایی ۱۰۰ برابر عکس بگیرید، واقعاً فوق‌العاده است. اما اگر بخش‌هایی از عکس توسط هوش مصنوعی و بر اساس آنچه “فکر می‌کند” باید در آنجا باشد، ساخته شوند، آیا این واقعاً یک تصویر اورجینال است؟ این سوالی است که اگر به فکر ارتقا به این گوشی‌ها هستید، ممکن است با آن دست و پنجه نرم کنید.
سخت‌افزار: فراتر از اعداد
قبل از پرداختن به مباحث فلسفی، بگذارید کمی درباره سخت‌افزار صحبت کنیم. سری پیکسل ۱۰ شامل پیکسل ۱۰ (۷۹۹ دلار)، پیکسل ۱۰ پرو (۹۹۹ دلار) و پیکسل ۱۰ پرو XL (۱۱۹۹ دلار) است. مدل تاشوی پیکسل ۱۰ پرو فولد نیز وجود دارد که در تاریخ ۹ اکتبر عرضه خواهد شد.
اولین نکته‌ای که می‌خواهم به آن اشاره کنم این است که پیکسل‌ها هیچ‌وقت از نظر عملکرد خام، بهترین نتایج را نداشته‌اند. آن‌ها گوشی‌هایی روان هستند، اما قدرت واقعی تراشه‌های تنسور گوگل در بهینه‌سازی دستگاه برای اجرای همین ویژگی‌های هوشمند است. تراشه جدید تنسور G5 با افزایش عملکرد همراه است، و تست‌های من نشان‌دهنده یک جهش قابل توجه نسبت به G4 در پیکسل ۹ پرو است. من هیچ کندی در استفاده روزمره ندیدم، اما اگر به دنبال نهایت قدرت هستید، شاید این گوشی برای شما مناسب نباشد.
به عنوان مثال، در بازی Wuthering Waves که یکی از سنگین‌ترین بازی‌های گرافیکی اندروید است، من تنظیمات را به بالاترین حد ممکن رساندم و بیش از یک ساعت بازی کردم. در مدل پرو چند لگ کوچک دیدم و در مدل استاندارد این لگ‌ها بیشتر بود و گوشی به سرعت داغ شد (پیکسل ۱۰ فاقد سیستم خنک‌کننده محفظه بخار مدل‌های پرو است). تجربه بازی کاملاً روان و خوب بود، اما به روانی آیفون ۱۶ پرو یا سامسونگ گلکسی S25 اولترا که عملکرد گرافیکی بهتری دارند، نیست.
به همین ترتیب، پیکسل‌های گوگل سریع‌ترین سرعت شارژ را ارائه نمی‌دهند و پیشرفت بزرگی در عمر باتری نداشته‌اند. در کل، مشخصات کمی بهتر شده، اما نتایج در دنیای واقعی تا حد زیادی مشابه سری پیکسل ۹ است. باتری هر سه دستگاه با استفاده معمولی یک روز کامل دوام آورد، اگرچه پیکسل ۱۰ پرو XL با تقریباً هفت ساعت روشن ماندن صفحه نمایش، بیشترین عمر باتری را داشت.
شارژ بی‌سیم Qi2 و حذف سیم‌کارت فیزیکی
آنچه برای من جالب‌تر بود، پشتیبانی از شارژ بی‌سیم Qi2 است که این گوشی‌ها را به اولین گوشی‌های پرچمدار اندرویدی با قابلیت شبیه به MagSafe تبدیل می‌کند. به زبان ساده، مانند آیفون‌ها، این پیکسل‌ها دارای آهنرباهایی هستند که امکان شارژ بی‌سیم سریع‌تر و کارآمدتر را فراهم می‌کنند. اما این قابلیت فقط برای شارژ نیست. من از چسباندن پیکسل ۱۰ به انواع لوازم جانبی MagSafe که از قبل داشتم، مانند سه‌پایه و پایه نگهدارنده خودرو، لذت بردم. البته فقط پیکسل ۱۰ پرو XL از شارژ بی‌سیم Qi2 25W پشتیبانی می‌کند که آن را کمی سریع‌تر از بقیه شارژ می‌کند.
این یک تغییر بزرگ در اکوسیستم است. با اضافه شدن تدریجی پشتیبانی مغناطیسی مناسب به گوشی‌های اندرویدی (برخلاف “Qi2 Ready” بودن گوشی‌های گلکسی S25 سامسونگ)، در آینده نزدیک می‌توانید از طیف وسیعی از لوازم جانبی که هم با آیفون و هم با اندروید کار می‌کنند، استفاده کنید.
مشکلات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری
اما چیزی که برای من ناخوشایند بود، حذف درگاه سیم‌کارت فیزیکی در این گوشی‌ها در بازار آمریکا است. من دائماً در حال جابجایی بین گوشی‌های هوشمند هستم و سیم‌کارت فیزیکی همیشه سریع‌ترین راه برای انتقال شماره‌ام بوده است. حتی در سفر نیز اغلب ترجیح می‌دهم یک سیم‌کارت داده ارزان‌قیمت از فرودگاه بخرم تا اینکه با eSIM سر و کله بزنم. این یک ویژگی است که گوگل نباید از اپل کپی می‌کرد (حداقل هنوز).
مشکل سخت‌افزاری دیگر این است که گوگل هنوز نتوانسته فناوری قفل چهره امن خود را برای کار در نور کم بهبود بخشد. Face ID اپل سال‌هاست که این کار را انجام می‌دهد. گوگل شاید یکی از معدود سازندگان اندروید با جایگزین امن Face ID باشد، اما باید تا به امروز در شب نیز کار کند.
در نهایت، درباره نرم‌افزار، باید گفت که زبان طراحی جدید Material 3 Expressive گوگل، رنگارنگ، شاد و سرگرم‌کننده است و به نظر من از Liquid Glass اپل جذاب‌تر است. بزرگ‌ترین ویژگی جدید نرم‌افزاری، Magic Cue است که اطلاعات شخصی شما را به صورت خودکار در صفحه کلید Gboard نمایش می‌دهد. به عنوان مثال، اگر کسی از شما مکان یک رستوران را بپرسد، Magic Cue فوراً آن را از تقویم شما پیدا کرده و یک دکمه برای پاسخ دادن ظاهر می‌کند. این ویژگی در حال حاضر به طور کامل و پایدار کار نمی‌کند و نیاز به تست بیشتری دارد، به خصوص اگر بخواهید به آن اجازه دهید اطلاعات شما را از اپلیکیشن‌هایی مانند Gmail و Calendar بخواند.
هوش مصنوعی: دو روی یک سکه
برخی از ویژگی‌های جدید هوش مصنوعی فاقد پختگی لازم هستند. برای مثال، ویژگی تولید موسیقی در برنامه Recorder که بارها با پیغام “harmonizing the track” متوقف شد. یا همان ترجمه صوتی که پس از چند دقیقه کار، ناگهان متوقف شد.
با این حال، برخی دیگر از قابلیت‌های هوش مصنوعی کاملاً بی‌نقص عمل می‌کنند. ابزار ویرایش مکالمه‌ای در Google Photos بهترین مثال است. کافی است به هوش مصنوعی بگویید چه تغییری در عکس اعمال کند، و او در عرض چند ثانیه این کار را انجام می‌دهد. این قابلیت، نقطه ضعف ویرایش عکس روی موبایل را برطرف کرده و به کاربران نشان می‌دهد که دوربین گوشی‌شان چقدر توانا است.
در مقابل، ویژگی “Photo to Video” در Google Photos وجود دارد که از هوش مصنوعی برای متحرک‌سازی تصاویر ثابت شما استفاده می‌کند. این قابلیت به نظر من عجیب و غشتناک بود و بعید است از آن استفاده کنم. حتی در یکی از عکس‌های دسته‌جمعی من، یک شخص پنجم را اضافه کرد که اصلاً وجود نداشت! این همان تناقضی است که باید با آن کنار بیایید.
در مجموع، از کار با سری پیکسل ۱۰ لذت بردم. آن‌ها به راحتی بهترین گوشی‌های ساخته شده توسط گوگل هستند. ویژگی‌های هوشمند بسیار خوبی دارند که دائماً در حال پیشرفت هستند. اما در طرف دیگر، شاهد هوش مصنوعی مولدی هستیم که بیش از حد از خود خلاقیت به خرج می‌دهد و این چیزی نیست که همه خواهان آن باشند.
