به گزارش مدیاتی:پورت USB یکی از پرکاربردترین درگاههای ارتباطی در دنیای دیجیتال است؛ از فلش و کیبورد گرفته تا هارد، گوشی و حتی مانیتور. اما سؤال مهمی که برای بسیاری از کاربران مطرح میشود این است که یک پورت USB واقعاً چند دستگاه را بهصورت همزمان میتواند مدیریت کند؟ پاسخ این سؤال فقط به تعداد پورتها محدود نمیشود و به توان، نوع USB و کنترلر سختافزاری هم وابسته است.
راز پورتهای USB؛ آیا میدانید یک پورت ساده توانایی مدیریت چند دستگاه را دارد
آیا تا به حال با لپتاپهایی کار کردهاید که تنها یک یا دو پورت USB دارند؟ متأسفانه این روزها سازندگان لپتاپ برای باریکتر کردن دستگاهها، تعداد پورتها را کاهش دادهاند. همین موضوع باعث شده تا اکثر ما مجبور شویم برای اتصال همزمان ماوس، کیبورد، مانیتور و شارژر، به سراغ هابها یا داکهای USB-C برویم.
اما شاید گاهی هنگام اتصال چندین دستگاه به یک پورت، این نگرانی به سراغتان بیاید: «آیا این همه فشار به یک پورت آسیب نمیزند؟» یا «یک پورت کوچک واقعاً توانایی مدیریت چند دستگاه را دارد؟» اگر شما هم نگران این موضوع هستید، خبرهای جالبی برایتان داریم.
ظرفیت شگفتانگیز پورتهای USB: فراتر از تصور
حقیقت این است که پورتهای USB بسیار قدرتمندتر از آن چیزی هستند که فکر میکنید. دقیقاً همین جانسختی و کارایی بالاست که استاندارد USB را سالها در صدر نگه داشته است. برای کارهای روزمره، هیچ جای نگرانی نیست. جالب است بدانید که از نظر تئوری، پورتهای USB قدیمی تا ۱۲۷ دستگاه و پورتهای مدرن (USB 3.0 به بالا) تا ۲۵۵ دستگاه را میتوانند به صورت همزمان مدیریت کنند!
راز عدد ۲۵۵ چیست
در دنیای کامپیوتر که همه چیز بر پایه اعداد زوج و توانهای ۲ محاسبه میشود (مثل ۶۴ یا ۱۲۸)، عدد ۲۵۵ کمی عجیب به نظر میرسد. داستان از این قرار است که با ورود استاندارد جدیدتر (xHCI)، سیستم آدرسدهی دستگاهها تغییر کرد. این استاندارد اجازه میدهد تا ۲۵۵ دستگاه شناسایی شوند (با احتساب خودِ پورت اصلی که میشود ۲۵۶).
چرا در عمل نمیتوانیم ۲۵۵ دستگاه وصل کنیم
اگرچه روی کاغذ اتصال ۲۵۵ فلش یا دستگاه به یک پورت ممکن است، اما در دنیای واقعی موانعی وجود دارد که باعث میشود خیلی زودتر از رسیدن به این عدد، متوقف شوید:
۱. محدودیت لایهها (فقط ۷ طبقه!) برای اتصال دستگاههای زیاد، باید هابهای USB را به صورت زنجیرهای به هم وصل کنید (یک هاب به هاب دیگر). اما سیستم USB یک قانون سفت و سخت دارد: شما نمیتوانید بیشتر از ۷ لایه پیش بروید. حتی خودِ پورت لپتاپ و قطعات داخلی آن ممکن است چند لایه را اشغال کرده باشند. بنابراین، خیلی زودتر از آنچه فکر کنید، به بنبست «لایههای مجاز» میرسید.
۲. محدودیت کارخانهای مادربرد تولیدکنندگان مادربرد و لپتاپ برای جلوگیری از هنگ کردن سیستم یا بروز خطاهای عجیب، معمولاً یک محدودیت نرمافزاری اعمال میکنند. این محدودیت اغلب زیر ۱۰۰ دستگاه است. یعنی حتی اگر سختافزار توانایی داشته باشد، سازنده ترجیح داده برای حفظ پایداری سیستم، اجازه اتصال صدها دستگاه را ندهد.
۳. مشکل اصلی: تامین برق! فرض کنیم تمام موانع نرمافزاری را دور زدید؛ گلوگاه اصلی «برق» است. هر دستگاهی که به پورت وصل میشود، نیاز به انرژی دارد. منبع تغذیه لپتاپ یا کامپیوتر شما برای تامین برق ۲۵۵ دستگاه طراحی نشده است. بنابراین، خیلی قبل از پر شدن ظرفیت پورت، احتمالاً با کمبود برق و خاموش شدن دستگاهها مواجه خواهید شد.
نگران استفاده از هاب USB و اتصال چند دستگاه معمولی (مثل ماوس، کیبورد و هارد) نباشید. پورت شما طوری طراحی شده که باری بسیار سنگینتر از این حرفها را تحمل کند. محدودیتهای ذکر شده فقط زمانی دردسرساز میشوند که بخواهید یک آزمایشگاه کامپیوتری کامل را تنها با یک کابل به لپتاپتان وصل کنید!
