رسانه مدیاتی – گزارش‌هایی که به تازگی منتشر شده است نشان می‌دهد برخی از کشورها از جمله فرانسه، هند و عربستان سعودی نیز برای احداث شبکه هایپرلوپ ابراز علاقه کرده‌اند.
هایپرلوپ هدف بزرگ ایلان ماسک به حقیقت می‌پیوندد؟
هشت سال پس از آن که ایلان ماسک اولین بار فکر استفاده از این راه پیشرفته حمل‌ونقل را مطرح کرد، انسان نخستین بار در محفظه هایپرلوپ سفر کرد.
این سفر اولیه که در مسافتی ۵۰۰ متری از مسیر آزمایشی ساخته‌شده شرکت ویرجین هایپرلوپ در صحرای نوادا در نزدیکی لاس وگاس اجرا شد، فقط ۱۵ ثانیه طول کشید.
ویرجین هایپرلوپ جزو چند شرکتی است که امیدوارند رویای آقای ماسک را برای احداث سامانه حمل‌ونقلی محقق کنند که ترکیبی از فناوری قطار مغناطیسی-مگ‌لو (Maglev) و محیط خلاء است تا مسافران را با سرعتی بیش از هزار کیلومتر در ساعت داخل لوله‌هایی جابه‌جا کند.
برخی از کشورها از جمله فرانسه، هند و عربستان سعودی نیز برای احداث شبکه هایپرلوپ ابراز علاقه کرده‌اند. درصورت راه‌اندازی موفق این طرح در مقیاس بزرگ، بعد از ۱۰۰ سال روش جدیدی برای حمل‌ونقل انبوه ایجاد خواهد شد.
پس از آزمایش اخیر، به نظر می‌رسد شرکت ویرجین هایپرلوپ نسبت به دیگران به این هدف نزدیک‌تر شده است. اما حتی در خوش‌بینانه‌ترین حالت جدول زمانی این شرکت، انسان پیش از اجرایی شدن سامانه تجاری هایپرلوپ برای عموم، به مریخ سفر کرده است.
ویرجین هایپرلوپ گفت هدفش این است که تا سال ۲۰۲۵ گواهی ایمنی بگیرد و تا سال ۲۰۳۰ «بهره‌برداری تجاری را آغاز» کند.
طبق پیش‌بینی‌های شرکت اسپیس‌اکس ایلان ماسک، اولین پرتاب (سفینه) سرنشین‌دار به مریخ می‌تواند اوایل سال ۲۰۲۷ انجام شود. اگر چه این فناوری قابلیت‌های زیادی دارد، تعداد موانعی نیز که هنوز بر سر راه تجاری شدنش وجود دارد کم نیست.
راب لوید، رئیس سابق شرکت ویرجین هایپرلوپ، قبلا گفته بود با هایپرلوپ می‌توان فاصله ۶۰ کیلومتری بین فرودگاه‌های گتویک و هیتروی لندن را، که در حال حاضر حدود ۴۵ دقیقه با ماشین و بیش از یک ساعت با وسایل نقلیه عمومی طول می‌کشد، در کمتر از پنج دقیقه طی کرد.
اما برای ساختن چنین شبکه‌ای، حجم مجوزهای لازم برای برنامه‌ریزی چنان زیاد است و آنقدر مراحل قانونی باید طی شود که اگر هم این کار ممکن باشد، شاید تحققش ده‌ها سال طول بکشد.
مسیر پیشنهادی ویرجین هایپرلوپ مسیری بین لندن و ادینبورو است که از بیرمنگام و منچستر می‌گذرد و کل سفر کمتر از یک ساعت طول می‌کشد. این شرکت که پیش از سرمایه‌گذاری ریچارد برنسون در آن، هایپرلوپ وان (Hyperloop One) نام داشت، ادعا کرد مسیر پیشنهادی واقع در بریتانیا سریع‌تر و ارزان‌تر از شبکه ریلی پرسرعت اچ‌اس۲ (HS2) خواهد بود، شبکه‌ای که اکنون در دست احداث است.
کنار آمدن با قوانین محلی و مالکان زمین در بریتانیا بسیار مشکل‌سازتر است تا در برخی کشورهای دیگری که قرار است هایپرلوپ در آن‌ها احداث شود.
به گفته ریچارد گدس، پروفسور سیاست‌گذاری دانشگاه کرنل و از بنیان‌گذاران طرح مشترک تحقیقات پیشرفته هایپرلوپ، به احتمال، زیاد پهنه صحرایی که بین ابوظبی و دوبی قرار دارد جایگاه اولین هایپرلوپ تجاری خواهد بود.
پروفسور گدس در سال ۲۰۱۸ در مصاحبه با ایندیپندنت گفت: «این کشور نه تنها صاحب ثروتی هنگفت و چشم‌اندازی نسبتا هموار است، بلکه دولتش نیز ذاتا توان اجرای سریع و درست طرح‌های بزرگ را دارد.»
«فقط هایپرلوپ نیست. افراد باهوش بسیار زیادی در این طرح کار می‌کنند و سرمایه بسیار هنگفتی خرج آن می‌شود که نمی‌توان چشم بر آن بست.»
فارغ از این که احتمالا هایپرلوپ را در کجا و چه وقت در آینده خواهیم دید، آزمایش روز یکشنبه در صحرای نوادا مخصوصا از نظر ایمنی مسافر دستاورد بزرگی است. با آن که در این سفر ۱۵ ثانیه‌ای سرعت به ۱۷۲ کیلومتر در ساعت (۱۰۷ مایل در ساعت) رسید، هیچ‌یک از مسافران برای سفر کردن در این محفظه لباس مخصوص نپوشیدند و هیچ‌کدام دچار حالت تهوع نشدند.
جاش گیگل از بنیان‌گذاران ویرجین هایپرلوپ و یکی از دو نفری که در اولین سفر آزمایشی آن شرکت داشتند، گفت: «شش سال پیش که کار را در گاراژی شروع کردیم هدف ساده‌ای داشتیم و آن این بود که تحولی در نحوه سفر مردم پدید آوریم.»
«امروز گام بزرگی به سوی آن رویای نهایی برداشتیم که نه فقط برای من بلکه برای همه ما که نگاهمان از روی زمین به پرواز به سوی ماه است.»
