خطر دیابت نوع 2 در افراد شب زنده دار
به گزارش رسانه مدیاتی، بر اساس یک مطالعه جدید، مشخص شده که شب زندهدارها 54 درصد بیشتر در معرض عادات سبک زندگی ناسالم هستند و در نتیجه، این افراد 19 درصد بیشتر در معرض ابتلا به دیابت هستند. بر اساس یک مطالعه جدید از بیمارستان بریگهام و زنان در ماساچوست، «شب زندهدار» بودن با بروز بیشتر دیابت نوع 2 مرتبط است.
این مطالعه نشان داد افرادی که دیر به رختخواب میروند و دیر از خواب بیدار میشوند، ۱۹ درصد بیشتر از باقی افراد با در نظر گرفتن همه عوامل اجتماعی و جمعیتشناختی و سبک زندگی، در معرض ابتلا به دیابت نوع ۲ هستند. در ادامه بیشتر با جزئیات این مطالعه و اساس آن آشنا خواهید شد.
نحوه انجام این مطالعه به چه صورت بوده است؟
این تحقیق بر کرنوتایپها متمرکز است. به اصطلاح “مردم سحرخیز” کرونوتایپ صبحگاهی دارند، در حالی که افرادی که ساعات عصر و شب را ترجیح میدهند، کرونوتایپ “عصر” دارند.
این مطالعه شامل 63676 پرستار از سنین 45 تا 62 سال بود. هر شرکتکننده از سال 2009 تا 2017 هر دو سال یک پرسشنامه را پر میکرد. هیچ یک در ابتدای مطالعه سابقه سرطان، بیماری قلبی عروقی یا دیابت نداشتند. از شرکتکنندگان، 11 درصد خود را بهعنوان کرونوتایپ «عصر» توصیف کردند، در حالی که 35 درصد گفتند که کرونوتایپ «صبح» دارند. محققان همچنین یک کرونوتایپ میانی را برای افرادی در نظر گرفتند که با کرونوتایپهای دیگر ارتباط ندارند.
در افرادی که عادات سبک زندگی ناسالم داشتند، از جمله سیگار کشیدن، مدت زمان خواب ناکافی، وزن و BMI بالاتر، کمبود فعالیت بدنی و رژیم غذایی نامناسب، 54 درصد احتمال بروز دیابت نوع ۲ بیشتر بود.
بدون توجه به عوامل اجتماعی-اقتصادی، ساعات کاری، سابقه خانوادگی دیابت و چندین مورد از این عادات سبک زندگی، خطر ابتلا به دیابت برای افرادی که کرونوتایپ عصرگاهی داشتند بسیار بالاتر و 72٪ بود.
کرونوتایپ چگونه بر سبک زندگی و خطرات بیماری تأثیر میگذارد؟
دکتر Kehuan Lin، که سرمقاله همراه این مطالعه را نوشت، پرسید: “آیا chronotype یک عامل خطر علّی است یا صرفاً منعکسکننده خوشهبندی سبک زندگی و سایر عوامل است؟
به عنوان مثال، دانشآموزانی که بار کاری سنگینی را تجربه میکنند، ممکن است زمانبندی عصر را گزارش کنند، زیرا تمایل به کار در اوقات آزاد خود در عصر دارند و در شب هوشیارتر هستند. به طور همزمان، آنها ممکن است دچار استرس و افسردگی باشند، مشکل خواب داشته باشند و سبک زندگی بدی را اتخاذ کنند.”
دکتر لین افزود که اگر شرایط زندگی همین دانشآموز تغییر کند، ممکن است بعداً کرونوتایپ او به زمانبندی صبحگاهی تغییر کند.
دکتر استیون مالین، دانشیار متابولیسم و غدد درونریز در دانشگاه راتگرز نیز اشاره کرد که کرونوتایپ هر فرد نیز احتمالاً فردی است. به همین دلیل است که شب زندهدارها ممکن است بیشتر دچار اشتباهات سبک زندگی شوند.
دکتر مالین توضیح داد: “واقعاً معلوم نیست که چرا کرونوتایپهای عصرگاهی برخی از رفتارهای ناسالم را ترجیح میدهند.
از آنجایی که افراد دیرتر از خواب بیدار میشوند، دیرتر حرکت میکنند، دیرتر غذا میخورند، بدنشان به این امر علاقه پیدا میکند. عدم تطابق رفتار با زیستشناسی شبانهروزی، فرد را به سمت ذخیره بیشتر این مواد مغذی مستعد میکند، که ممکن است خطر چاقی را افزایش دهد.”
دکتر مالین در تحقیق خود دریافته است که کرونوتیپهای عصرگاهی دارای تعدادی از عوامل خطر از جمله مقاومت به انسولین بیشتر، فشار خون بالاتر، افزایش سطح ضربان قلب هنگام انجام فعالیتهای روزانه زندگی یا ورزش شدید و همچنین استفاده از چربی کمتر برای تامین انرژی هستند که توسط همتایان صبحگاهی خود مشترک نیستند.
آیا شخص میتواند کرونوتایپ را تغییر دهد؟
دکتر مالین پیشنهاد کرد که برای تغییر کرونوتایپ، محرکهایی را در نظر بگیرید که ممکن است بدن فرد را در برنامه سالمتری قرار دهند. نور، محرک اصلی تنظیم سیستم عصبی مرکزی بدن است و رفتارهایی مانند تغذیه و ورزش بر ساعتهای محیطی ما (مانند ماهیچه، کبد، روده، قلب و غیره) تاثیر میگذارد.” دکتر مالین پیشنهاد کرد که بدنمان را با چنین نشانههایی در ذهن آموزش دهیم.
یک کرونوتایپ عصر که میخواهد سعی کند یک فرد صبحگاهی شود، باید در نظر داشته باشد که 15 تا 30 دقیقه زودتر از خواب بیدار شود، زمانی که هوا هنوز روشن است، صبحانه بخورد و صبح کمی بیشتر حرکت کند. آنها بهتر است سعی کنند از خوردن غذا و فعالیت بدنی در شب اجتناب کنند، نورهای مصنوعی را کاهش دهند و سعی کنند 15 تا 30 دقیقه زودتر به رختخواب بروند.
