تاثیر اسکرین تایم زیاد بر اوتیسم و اختلال ADHD کودکان
به گزارش رسانه مدیاتی، تحقیقات انجام شده، از ارتباط بین اسکرینتایم کودک و تمایل ژنتیکی به اختلال طیف اوتیسم (ASD) پرده برداشته است. اگر کودک شما در دوران کودکی با صفحهنمایش مواجه طولانیمدت داشته باشد با احتمال اختلال بیشفعالی کمبود توجه (ADHD) روبهرو است. یافتههای این مطالعه نشان میدهد که عوامل ژنتیکی ممکن است بر میزان تمایل برای مواجهه با صفحه نمایش تاثیر بگذارند.
این مطالعه، در مجله تحقیقات روانپزشکی منتشر شد و نشان داد که کودکانی که استعداد ژنتیکی بالاتری نسبت به ASD دارند، تمایل به استفاده از دستگاههای دارای صفحه نمایش را برای مدت طولانی تری دارند و برخی از آنها سه ساعت یا بیشتر از زمان روزانه را روی صفحه نمایش سپری میکنند.
این تحقیق علاوه بر این نشان داد که کودکان با خطر ADHD همراه با افزایش سن تمایل بیشتری نسبت به سرگرم شدن با نمایشگرها دارند. تاکاهاشی تاکید کرد که اسکرینتایم میتواند به طور بالقوه به عنوان یکی از شاخصهای اولیه ASD عمل کند، نه یک عامل اصلی، چرا که کودکان ASD ممکن است تمایل بیشتری نسبت به اشیا تا افراد از خود نشان دهند. او به پزشکان توصیه کرد که با عجله به این نتیجه نرسند که زمان طولانی صفحه نمایش یک عامل خطر برای گسترش ASD است.
این مطالعه شامل بررسی ۶.۵ میلیون پلیمورفیسم در DNA ۴۳۷ کودک برای سنجش حساسیت ژنتیکی آنها به ASD و ADHD بود. محققان، یک شاخص ریسک ژنتیکی را که به عنوان “polygenic risk score” شناخته میشود، براساس اندازه و تعداد تغییرات ASD و ADHD محاسبه کردند. آنها این امتیازات را با اسکرینتایم کودکان در سنین ۱۸، ۳۲ و ۴۰ ماه مقایسه کردند.
علاوه بر این، این مطالعه خطرات بالقوه مرتبط با زمان بیش از حد صفحه نمایش را برای کودکان مستعد به ADHD برجسته می کند. با توجه به شیوع اعتیاد به بازی و استفاده طولانیتر از صفحه نمایش در کودکان در معرض خطر ADHD، به والدین و مراقبان توصیه میشود در رسیدگی به این موضوع محتاط و فعال باشند.
این استراتژیها باید با هدف به حداقل رساندن زمان استفاده از نمایشگرها و پرورش یک محیط متعادل برای رشد کودکان باشد. این مطالعه بر اهمیت درک نقش ژنتیک در این زمینه و رفتارهای مرتبط با آن در کودکان تاکید میکند. این اقدامات ممکن است در نهایت منجر به رفاه کلی بهتر کودکان شود، به ویژه آنهایی که در معرض خطر ASD و ADHD هستند.
